… το βαριέται κι ο Θεός» Μια πολύ σοφή λαϊκή παροιμία που υποστηρίζει γενικά πως το ό,τιδήποτε που ξεπερνά τα όρια του ανεκτού και επαναλαμβάνεται με εκνευριστική συχνότητα χωρίς να ακολουθεί την εξέλιξη, ΚΟΥΡΑΖΕΙ!
Άλλωστε η καθημερινότητα έχει αποδείξει ότι η επίμονη και ταυτόχρονα προκλητικά υπερβατική επανάληψη, ενοχλεί και επομένως είναι αντισυμβατική και το κυριότερο λειτουργεί σαν μπούμερανγκ για το οποιοδήποτε θέμα – γεγονός του οποίου επιδιώκεται η προβολή.
Προχθές λοιπόν παραμονή αλλά και ανήμερα μιας μεγάλης γιορτής της Ορθοδοξίας, κάποιοι παρεξηγώντας τα όρια του δικαιώματος μιας θρησκευτικής Λατρείας και εκείνου του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αλλά και του περιβάλλοντος, επανέλαβαν αυτό που κάνουν κάθε φορά όταν τους δίνεται η ευκαιρία.
Αγνοώντας τον οποιονδήποτε σεβασμό προς αυτό που υποτίθεται λατρεύουν καταπατώντας με τις ενέργειές τους κάθε στοιχείο ηθικής συμπεριφοράς, μετέτρεψαν την λατρεία σε παζάρι – κιτς πανηγύρι.
ΝΑΙ!.. Είμαι απόλυτος στα γραφόμενά μου, γιατί πως αλλιώς θα έπρεπε να περιγράψω το απαράδεκτο ηχητικό κομφούζιο που επέβαλαν και θα επιβάλουν, εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη ανάγκη εξάρτησης – επικοινωνίας με το θεϊκό.
Δύο ημέρες και για πολλές ώρες γίναμε μάρτυρες γεγονότων, ΟΠΩΣ:
_Να μπερδεύεται ο χαρακτηριστικός προτρεπτικός διάλογος των Ρομά γυρολόγων παλιατζήδων με τους παραποιημένους ύμνους από τους παράφωνους (σκέτη γκρίνια- μουρμούρα) μονότονους ψαλτάδες…
_Την υποτιθέμενη κατάνυξη που θα έπρεπε να υπάρχει σε μια λειτουργία, να συγχέεται, να διαταράσσεται από τους ήχους της κυκλοφορίας των οχημάτων, τις συνομιλίες, τους διάφορους θορύβους από οικοδομικές και γενικά τεχνικές εργασίες, …
_Τον σεβασμό που θα έπρεπε να υπάρχει, να καταργείται, να προσβάλλεται όταν διαμέσου των ηχητικών κυμάτων αυτό που εκπέμπονταν δηλαδή η μετάδοση της λατρείας εισέρχονταν ανεπίτρεπτα μέχρι και στους χώρους υγιεινής (τουαλέτες) συναγωνιζόμενο το καζανάκι, παρέα με το χαρτί υγείας και οτιδήποτε άλλο….
Ας δούμε όμως τα βασικά…….
Σαν ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ συνήθως προσδιορίζονται συγκεκριμένες πράξεις όπως ψαλμοί, αποδόσεις τιμής ή αφοσίωσης (δοξασίες), οι οποίες αποδίδονται γενικότερα σε ένα υπερανθρώπινο ον αυτό που ονομάστηκε θεός.
H άσκηση όμως της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη στα οποία περιλαμβάνεται και ο τρόπος εφαρμογής της ίδιας.
Όλοι την παρουσία του Θεού την αισθάνονται και στο οποιοδήποτε μικρό Εκκλησάκι ενός χωριού ή ακόμη και στο ξέσκεπο…
Η ίδια ή Εκκλησία σε επίπεδο Ιεραρχών και όχι φανατισμένων καλοθελητών, διαμέσου των Αρχών της προτείνει την αποφυγή του ενοχλητικού θορύβου πού δημιουργείται, όταν τα μεγάφωνα είναι ανοικτά «εἰς την διαπασών» (όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά), θεωρώντας την ηρεμία σημαντική συμβολή στὴν καλή διεξαγωγή της Θ. Λατρείας.
Από την άλλη η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ…
Με θέμα το Φυσικό περιβάλλον – τον Θόρυβο – την Ηχορύπανση -τις Μηχανολογικές εγκαταστάσεις – τους Ναούς – το Δικαίωμα στο περιβάλλον και αυτό της ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ.
ΟΤΙ η εκπομπή θορύβου από τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις συνιστά δυνητική πηγή ηχορύπανσης, σύμφωνα με την περιβαλλοντική νομοθεσία και το ειδικό προεδρικό διάταγμα για τις μηχανολογικές εγκαταστάσεις, το οποίο θεσπίζει ανώτατα όρια εκπομπών για τις εγκαταστάσεις κάθε ΝΠΔΔ (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), συνεπώς και των ναών.
ΑΝΑΦΈΡΕΙ χαρακτηριστικά ….Η υπαγωγή των κρίσιμων περιπτώσεων (λειτουργεία Ναών) στην κανονιστική ρύθμιση ΔΕΝ αντίκειται στην ελεύθερη άσκηση της θρησκευτικής λατρείας, λαμβανομένου μάλιστα υπόψη ότι το πρόβλημα εκπομπής θορύβου ανακύπτει, με βάση το ιστορικό των εκάστοτε υποθέσεων, από την λειτουργία μεγαφωνικών εγκαταστάσεων στον εξωτερικό χώρο των ναών…….
Κατά την άποψή μου ενέργειες του είδους είναι καταχρηστικές, αποβλέπουν στον εξαναγκασμό παρακολούθησης, οφείλονται κυρίως σε ξεπερασμένες και φανατισμένες νοοτροπίες κάποιας κατηγορίας ανθρώπων που μάλλον αγνοούν την έννοια αυτού που πρεσβεύουν, τις αξίες και την επιρροή του.
Τα μεγάφωνα αναγκάζουν, ενοχλούν, εκνευρίζου, ΠΑΝΤΑ σε αυτές τις περιπτώσεις ΥΠΟΒΙΒΑΖΟΥΝ το επιδιωκόμενο.
Η οποιαδήποτε Θ. ΛΑΤΡΕΙΑ….
ΔΕΝ!.. εξισώνεται με τις εξατμίσεις, τα μεγάφωνα παρουσίασης πραμάτειας ή παροχής υπηρεσιών.
ΔΕΝ!.. συνυπάρχει ευήκοα στις οποιεσδήποτε συζητήσεις που κάποιες φορές περιλαμβάνουν και βωμολοχίες.
Κυρίως είναι ΑΠΑΡΆΔΕΚΤΟ να υπεισέρχεται στα σπίτια, στην ανθρώπινη καθημερινότητα και τις βιολογικές της ανάγκες.
Συμπεριφορές του είδους κατάντησαν την ΘΡΗΣΚΕΙΑ περίγελο.. εργαλείο επιρροής, προσέλκυσης, ο οποιοσδήποτε θελήσει την χρησιμοποιεί, την εκμεταλλεύεται…
Τελευταία άλλωστε παρακολουθήσαμε στις οθόνες (ελέω Καραντίνας) μία κατάφορη και καταχρηστική χρήση της σε ριάλιτι επιβίωσης όπου ο άνθρωπος ΝΟΥΛΑ (τίποτα) κατάφερε να αναδειχθεί προβάλλοντας και διατυμπανίζοντας την παρουσία και κάλυψή της.
Τάσος Γ. Καπουρνιώτης
Αρχιτέκτονας
