Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης
Αρχιτέκτονας
Προκειμένου να είμαι κοντά και να παρακολουθώ την εξέλιξη της αντιμετώπισης αλλά και θεραπείας σοβαρού προβλήματος υγείας Αγαπημένου μου προσώπου, εδώ και κάμποσες μέρες επισκέπτομαι καθημερινά ίδρυμα υγειονομικής περίθαλψης στην Λάρισα.
Κατά συνέπεια κάθε φορά κάνω την οδική διαδρομή Βόλου -Λάρισας και τανάπαλιν σε διαφορετικές στιγμές από άποψη ωραρίου..
Μερικές μάλιστα και αργά το βράδυ, νυχτερινές όπως τις λέμε.
Στην πρώτη λοιπόν από αυτές τις τελευταίες κάνοντάς την, όντας κοντά στην περιοχή του τραγικού σιδηροδρομικού ατυχήματος των Τεμπών, επηρεάστηκα φοβερά από τις «απαράδεκτες» κυκλοφοριακές συνθήκες που αντιμετώπισα στους δρόμους σύνδεσης με την Εθνική, (σήμερα αυτοκινητόδρομος Αιγαίου), διαπιστώνοντας ότι όλοι όσοι υποχρεωνόμαστε κάθε τόσο να τις υποστούμε οδηγώντας στους δρόμους αυτούς (και των δύο πόλεων), εξακολουθούμε να υπάρχουμε από ΤΥΧΗ!….
Λέγοντας «απαράδεκτες» το εννοώ στην κυριολεξία και στις δύο εισόδους -εξόδους (γεγονός άλλωστε που συναντάς σε όλη την Χώρα) τις σκοτεινές ώρες ΧΑΟΣ!…, πλήρης εγκατάλειψη, απόδειξη αισχρής αδιαφορίας για την τύχη (περί τύχης πρόκειται) των οδηγών- επιβατών.
Συγκεκριμένα:
Παντελής έλλειψη φωτισμού (σταθερού-αντανακλαστικού), όταν από την άλλη παράνομοι εκτυφλωτικοί προβολείς αλλά και επιγραφές γειτονικών εφαπτόμενων στον δρόμο επιχειρήσεων δυσκολεύουν την όραση, όπως και άφαντη η προστασία από τα φώτα των απέναντι διερχόμενων οχημάτων.
Ακόμη… παλιά ξεθωριασμένη ανύπαρκτη χάραξη γραμμών πορείας, παντελής έλλειψη οδικών επισημάνσεων αλλά και ενδεικτικών των πλευρικών ορίων του δρόμου.
Συμπέρασμα:
Προκλητική και ταυτόχρονα εξοργιστική αδιαφορία για την ασφάλεια της ακεραιότητας των διερχομένων χρηστών.
Κάτι παρόμοιο δηλαδή με το πως λειτουργούσαν οι σιδηρόδρομοι…..
Το δράμα των Τεμπών μπορεί να επαναληφθεί ανά πάσα στιγμή οπουδήποτε επικρατεί η κύρια αιτία που δεν είναι άλλη από τον συνδυασμό αδιαφορίας, ανευθυνότητας, ασχετοσύνης, αναξιότητας, ετσιθελισμού.
Παλιά λέγανε: «Πολλές ΦΟΡΕΣ πάει η στάμνα στο πηγάδι, αλλά μια -ΦΟΡΑ΄- τσακίζεται».
Στα Τέμπη σε ότι αφορά τον Σιδηρόδρομο αυτή η -ΦΟΡΑ΄- έκανε την εμφάνισή της με μαζικές τραγικές συνέπειες.
Στους δρόμους που αναφέρομαι εμφανίζεται καθημερινά, με κύρια διαφορά στην ποσότητα, αφού τα θύματα της στιγμής είναι λίγα αλλά στην κυριολεξία με ένα άθροισμα που τρομάζει σε απώλειες ζωών (50-60 βάση στατιστικών στοιχείων τον μήνα, ένα χωριό τον χρόνο), απώλειες μπρος στις οποίες αυτές οι αισχρά εκμεταλλευμένες/όμενες και πολυσυζητημένες πολιτικά των Τεμπών, ωχριούν….
Ακούω, διαβάζω, μαθαίνω για τον ντόρο που γίνεται για την συζήτηση στην Βουλή των καταγγελιών που κατατέθηκαν προκειμένου λένε!.. να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι των Τεμπών.
Ε΄μπε!…και τι θα γίνει; Η εκδίκηση μας ενδιαφέρει μόνο;.
Μήπως; Το επιδιωκόμενο πολιτικό κόστος, χάσιμο, όφελος, Ανάλογα;
Η΄ο συνετισμός, η μη επανάληψη, η πρόοδος και κυρίως η αλλαγή νοοτροπίας.
Άποψή μου ότι όλοι αυτοί οι κατήγοροι πρέπει να τιμωρηθούν με απαξίωση κυρίως για περιφρόνηση της νοημοσύνης μας, αφού με τις πράξεις τους μας θεωρούν ηλίθιους, άσχετους.
Παράδειγμα κυριαρχικό στην όλη υπόθεση οι ενέργειες του συλλόγου των συγγενών θυμάτων του ατυχήματος των Τεμπών.
Διά της γνωστής επικεφαλής του (Μαρία Καρυστιανού), κατέθεσαν στη Βουλή νομικό κείμενο που για να μπορέσει να γίνει αποδεκτό (πρωτόκολλο Βουλής) χρειάστηκε να υιοθετηθεί (με την βούληση και συγκατάθεσή της) από διάφορους τυχάρπαστους πολιτικούς παράγοντες.
Πολιτικοί παράγοντες (διάττοντες αστέρες), πρόσωπα και σχηματισμοί λαοπλάνων, αλλά και ακραίων αντικοινωνικών αντιλήψεων και κυρίως ευτελούς δημόσιας παρουσίας, που με την ενέργεια αυτής της πολύ λάθος «προβεβλημένης / αγιοποιημένης» μητέρας, νομιμοποιούνται και εμφανίζονται ως φορείς της απονομής Δίκαιου.
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση… αναφέρω «προβεβλημένης» γιατί υπάρχουν άλλες 56 μάνες!.. που κανένας δεν ξέρει αλλά και κυρίως γιατί με ενέργειες που παραπέμπουν σε ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ!.. (βλέπε αμφισβήτηση Δικαιοσύνης ως διαχρονικής έννοιας του ανθρώπινου πολιτισμού) προβάλει έμμεσα τον εαυτό της σε βάρος του σκοπού ύπαρξής της.
Μια φάλτσα λοιπόν εικόνα, καθόλου σοβαρή και αξιόπιστη ουσιαστικά αλλά και τυπικά και που παρόλα αυτά τους επέτρεψε, τους έδωσε την ευκαιρία να ιδιοποιηθούν τον αγώνα των συγγενών των θυμάτων δήθεν για την αποκάλυψη της αλήθειας και την απόδοση ευθυνών.
Η πραγματικότητα όμως ΑΛΛΗ!.. κανένας από όλους αυτούς δεν συμπράττει ηθικά με τα θύματα, απώτερος/κύριος σκοπός τους «Ηλίου φαεινότερον», να θιγεί ο αντίπαλος που είναι η Κυβέρνηση.
Μια ακόμη αφορμή για να προκαλέσουν εντυπώσεις, υπερβάλλοντας και προβάλλοντας τον εαυτό τους, προκαλώντας την ευαισθησία των πολιτών, με ψέματα, ανακρίβειες (Όπως: λαθρεμπόριο-συγκάλυψη-μπάζωμα), κλπ., κλπ.
Απλά βρήκαν ευκαιρία καλόβουλη, που δεν θα είχαν λαμβανομένου υπόψη του ανύπαρκτου προσωπικού τους κύρους και αξιοπρέπειας.
Κατά τα άλλα… Κανένας λόγος για την κύρια αιτία.. που δεν ήταν άλλη από την έλλειψη εκσυγχρονισμού των σιδηροδρόμων, αλλά και κυρίως την ανάγκη καθιέρωσης όπως και σε όλους τους άλλους κοινωνικούς τομείς της επαγγελματικής ευσυνειδησίας/εκπαίδευσης, αλλά και της τόσο αγνοούμενης επαγγελματικής αξιοκρατίας.
Η εμπλοκή λοιπόν των συγκεκριμένων πολιτικών και κομμάτων που εμφανίζονται από το τίποτα ως κοινοβουλευτικοί παραστάτες (δυνάμει Καρυστιανού), κατά την άποψή μου αλλοιώνει τον αγώνα όλων που εκπροσωπεί η συγκεκριμένη, προσφέροντας υπηρεσία μόνο στην αντιπολίτευση αλλά και ίσως στην κυβέρνηση η οποία λόγω αποκάλυψης της πιθανής αλλά αμφισβητούμενης συμφεροντολογικά πραγματικότητας, θα ενισχυθεί.
Η υποκρισία είναι η ηθελημένη/εσκεμμένη (όπως θέλετε πείτε το) προσπάθεια απόκρυψης της πραγματικότητας για ίδιον όφελος, είναι δε αφόρητα ανήθικη όταν η απάντηση είναι γνωστή όπως και στην προκειμένη περίπτωση.
Αλήθεια πρόβλημα της Ελληνικής Κυβέρνησης είναι η τιμωρία των υπεύθυνων των Τεμπών; Αλλοίμονο!… Ο προορισμός της Βουλής δεν είναι αντιπολιτευτικό Δικαστήριο.
Έγραψα και παραπάνω, ο ανθρώπινος πολιτισμός διαχρονικά γενικά όπου υφίσταται έχει καθιερώσει μια ξεχωριστή και ανεξάρτητη Αρχή απόδοσης ή μη ευθυνών, αυτή της Δικαιοσύνης.
Ας αφήσουν λοιπόν την Δικαιοσύνη, αντί να την αμφισβητούν και με τις ενέργειές τους να επιδιώκουν χρόνο κοινοβουλευτικής ύπαρξης.
Τις μέρες αυτές προέκυψε και το χαρακτηρισμένο ως σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ένα σκάνδαλο-κατεστημένο χρόνια τώρα, που το έχουν διαχειριστεί όλες οι Κυβερνήσεις, σχετικό με τις επιδοτήσεις στους αγρότες-κτηνοτρόφους.
Κάποιοι όμως ξεχνώντας τις δικές τους κυβερνητικές επί των ημερών τους κομματικές συμμετοχές, βρήκαν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν επικοινωνιακά στοιχεία της δικογραφίας (3.000 σελίδες αδύνατον να διαβάστηκαν) σπεύδοντας να καταδικάσουν, δεν το αμφισβητώ αλλά τουλάχιστον να περίμεναν να δουν αποδείξεις, οι διάλογοι δεν είναι και πράξη.
Ψυχρή υποκριτική αντιπολιτευτική εκμετάλλευση της αμεσότητας, αγνοώντας εσκεμμένα το πρωταγωνιστικό τους παρελθόν.
Τελειώνοντας θα αναφέρω βασικά θέματα για επίλυση που θα έπρεπε να απασχολούν την Βουλή:
Επαναπροσδιορισμός της διαχείρισης του επικίνδυνου δευτερεύοντος οδικού δικτύου (βλέπε αναφορά στην αρχή της επιστολής).
Ληστείες στο αστικό περιβάλλον και όλα τα συναφή.
Μεταναστευτικό, Ρομά.
Υγεία στην περιφέρεια.
Θόρυβοι και επιπτώσεις.
Αιωρούμενα σωματίδια σε συνδυασμό με την μη καθαριότητα.
Όλα αφορούν την ύπαρξή μας και δυστυχώς τα συναντάμε στην καθημερινότητά μας.
Τάσος Γ. Καπουρνιώτης
Αρχιτέκτονας
