Ο Βόλος μεταξύ Κινέζων και Ρώσων: Τι περιλαμβάνει το σχέδιο των ΗΠΑ για τον νέο υπερκόμβο της Μεσογείου

Η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι το «κενό» που υπάρχει στον θαλάσσιο άξονα πρέπει να καλυφθεί από μια υποδομή δικής της επιρροής, και η συγκυρία μοιάζει ιδανική.

Βόλος + Αλεξανδρούπολη: Ο νέος ενεργειακός χάρτης της Μεσογείου

Σύμφωνα με υψηλόβαθμες πηγές που μίλησαν στο skai.gr, η απόφαση έχει ληφθεί: ο Βόλος προορίζεται να γίνει ένας μεγάλος υπερσύγχρονος κόμβος logistics με ευρωπαϊκή και διατλαντική διάσταση.

Παράλληλα, η Αλεξανδρούπολη συνεχίζει να ενισχύεται, όχι μόνο ως στρατιωτική υποδομή, αλλά και ως ενεργειακός κόμβος με άξονα το LNG, τις πλωτές μονάδες FSRU και φυσικά τον Κάθετο Διάδρομο προς τα Βαλκάνια.

Αν υλοποιηθούν όλα τα κομμάτια, η ανατολική Ελλάδα θα μετατραπεί στον μεγαλύτερο εμπορικό, ναυτιλιακό και ενεργειακό κόμβο της Μεσογείου, κάτι που αλλάζει τους συσχετισμούς από Σουέζ μέχρι Μαύρη Θάλασσα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Ενέργειας, Σταύρος Παπασταύρου, βρίσκεται στις ΗΠΑ για πάνω από μία εβδομάδα. Οι συναντήσεις του με υπουργούς, νομοθέτες και κορυφαία think tanks δεν γίνονται απλώς για «γνωριμίες». Συνδέονται άμεσα με τον νέο ενεργειακό σχεδιασμό και τη διασφάλιση αμερικανικής εμπλοκής.

Το LNG deal που «έκλεψε» η Ελλάδα από την Τουρκία

Το πιο εντυπωσιακό — και σχεδόν άγνωστο στο ευρύ κοινό — είναι ότι η μεταφορά LNG από τις ΗΠΑ προς την Ευρώπη με ελληνική υπογραφή δεν ήταν πάντα ελληνικό project.

Όπως ανέφερε και ο Μιχάλης Ιγνατίου στον ΣΚΑΪ, στην πραγματικότητα, το deal είχε αρχικά σχεδιαστεί για την Τουρκία. Μέχρι τη στιγμή που:

• Ο Ντόναλντ Τραμπ ζήτησε από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να μειώσει δραστικά την εξάρτηση της Τουρκίας από το ρωσικό αέριο
• Ο Ερντογάν είπε ξεκάθαρα «όχι»
• Οι Αμερικανοί άρχισαν να αναζητούν εναλλακτικές διαδρομές
• Πρώτα κοίταξαν προς Ιταλία
• Και τότε μπήκαν οι Έλληνες ιδιώτες «σφήνα», υπό το ραντάρ.

Το αποτέλεσμα; Η Ελλάδα κέρδισε ένα από τα πιο σημαντικά ενεργειακά «ανοίγματα» των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Και η αμερικανική πλευρά το βλέπει ως στρατηγικό πλεονέκτημα της χώρας μας.

Άλλωστε, δεν είναι μικρό πράγμα ότι η ελληνική ναυτιλία κατέχει το 25% των LNG carriers παγκοσμίως — όχι στην Ευρώπη, όχι στον Ατλαντικό: παγκοσμίως.

Για την Ουάσιγκτον, αυτό σημαίνει αξιοπιστία, τεχνογνωσία και έναν εταίρο που μπορεί να υλοποιήσει μεταφορές σε πραγματικό χρόνο χωρίς κίνδυνο.

Γιατί «πάγωσε» ο διαγωνισμός για το λιμάνι Βόλου

Τον Φεβρουάριο, η κυβέρνηση ακύρωσε τον διαγωνισμό πώλησης του 67% του λιμανιού του Βόλου, ο οποίος είχε κατακυρωθεί στον ΟΛΘ του Ιβάν Σαββίδη έναντι 51 εκατ. ευρώ.

Επισήμως, οι λόγοι ήταν δύο:

1. Η ζημιά από την κακοκαιρία Daniel, η οποία οδήγησε σε έργα βυθοκόρησης 9,5 εκατ. ευρώ από την ΤΕΚΑΛ
2. Η συγχώνευση ΤΑΙΠΕΔ – Υπερταμείου, που επιτρέπει στον νέο φορέα να αξιοποιεί ο ίδιος τα περιουσιακά στοιχεία του.

Σημειώνεται πως το λιμάνι έχει πλέον μεγαλύτερη αξία και η κυβέρνηση φαίνεται να μην θέλει να το παραδώσει σε τίμημα προ κρίσης Daniel.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι η φράση που προκάλεσε αίσθηση στην επίσημη ανακοίνωση του Υπερταμείου: η ματαίωση έγινε «για εθνικούς λόγους».

Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως το κράτος αναγνωρίζει τον Βόλο ως υποδομή κυριαρχικής σημασίας, χωρίς να παρακάμπτει τις διαδικασίες διαφάνειας και αξιοπιστίας.

Και οι πληροφορίες μιλούν ήδη για ανακοινώσεις που έρχονται και πιθανό νέο διαγωνισμό.

Το αμερικανικό «δίχτυ προστασίας» και η μεγάλη παγίδα

Όσο περισσότερα αμερικανικά κεφάλαια εισρέουν σε στρατηγικές ελληνικές υποδομές, τόσο περισσότερο οι ΗΠΑ έχουν λόγο να διασφαλίζουν τη σταθερότητα και την ασφάλεια της χώρας.

Δεν είναι θέμα «φιλελληνισμού». Είναι θέμα προστασίας επενδύσεων. Και αυτό, πολιτικά και γεωπολιτικά, δημιουργεί ένα πρόσθετο επίπεδο ασφάλειας για την Ελλάδα.

Το νέο τοπίο είναι γεμάτο ευκαιρίες, αλλά και μία κρίσιμη παγίδα: η Ελλάδα δεν πρέπει να δεσμευθεί σε έργα, χρονοδιαγράμματα και υποδομές που δεν μπορεί να υλοποιήσει.

Το Δημόσιο και οι ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να κινηθούν γρήγορα, συντονισμένα και προπαντός με βαθιά γνώση της γεωπολιτικής αξίας των έργων.

Γνώστες του ζητήματος αναφέρουν ότι απαιτείται μια ενιαία task force, η οποία:

• να κατανοεί το ενεργειακό και εμπορικό άλμα της χώρας
• να διασφαλίσει ότι δεν θα υπάρξουν αποτυχίες ή καθυστερήσεις
• να λειτουργεί με ορίζοντα δεκαετιών, όχι κυβερνητικών «κύκλων»

Γιατί αν κάτι πάει στραβά, δεν εκτίθεται το υπουργείο ούτε ο εκάστοτε ιδιώτης, εκτίθεται η χώρα.

Το στοίχημα της επόμενης 5ετίας

Τα δεδομένα είναι τα εξής:

• Ο Βόλος μπορεί να είναι το επόμενο στρατηγικό «κομμάτι» της αμερικανικής παρουσίας στη νοτιοανατολική Ευρώπη
• Η Αλεξανδρούπολη αναδεικνύεται σε ενεργειακή πύλη που αλλάζει την κυκλοφορία LNG σε όλη την ΕΕ
• Η ελληνική ναυτιλία διαθέτει την ισχυρότερη παγκόσμια βάση στις μεταφορές φυσικού αερίου.

Όλα αυτά συνθέτουν την πιο ευνοϊκή συγκυρία για την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες.

Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν η χώρα μπορεί να γίνει μεγάλος κόμβος της Μεσογείου.

Το ερώτημα είναι αν θα κατορθώσει να αξιοποιήσει το momentum — ή αν θα χαθεί, για ακόμη μία φορά, στις καθυστερήσεις, τις εσωτερικές τριβές και τις χαμένες ευκαιρίες.