Μια πληροφορία που αφορά το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης στην πόλη μας έρχεται να προσθέσει ακόμα περισσότερα ερωτήματα, ενδεχομένως σε κάποιους και αμφισβητήσεις, για τον τρόπο λειτουργίας της.
Στη διεξαγωγή λοιπόν μιας δίκης με αντίδικους τον πρώτο πολίτη του Βόλου, ως μηνυτή, και έναν επιχειρηματία – εκδότη, ως μηνυόμενο, η πλευρά του μηνυτή με έκπληξη ενημερώθηκε ότι η πρόεδρος του Δικαστηρίου ζήτησε την αυτοεξαίρεσή της. Η αιτία, όπως τουλάχιστον έγινε γνωστό, η επιλογή της σε προσωπική της υπόθεση να ορίσει ως συνήγορο τον ίδιο που είχε ο κατηγορούμενος στη συγκεκριμένη δίκη. Και για την ιστορία η υπόθεση αυτή αφορά την ανοίκεια επίθεση της Ζωής Κωνσταντοπούλου σε βάρος της Δικαστού…
Μέχρις εδώ θα μπορούσε – και εύλογα – κάποιος να πει «ε, και; Και θεμιτό είναι και αναμενόμενο, αφού έτσι προβλέπεται». Και από μια άποψη έτσι είναι. Όμως υπάρχουν κι άλλες πλευρές στο θέμα που χρήζουν απαντήσεων, όπως:
– Στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες, αρκετές, χιλιάδες δικηγόρων. Γιατί η κα Πρόεδρος επέλεξε, όχι απλώς τον συγκεκριμένο, αλλά και δικηγόρο από τον τόπο που ασκεί το λειτούργημα της; Να έχει εντυπωσιαστεί τόσο από την δικονομική του δεινότητα;
– Στην συγκεκριμένη δίκη η Πρόεδρος αυτοεξαιρέθηκε. Πιθανότατα το ίδιο θα πράξει και σε αντίστοιχες περιπτώσεις, αν προκύψουν. Όμως ο συγκεκριμένος δικηγόρος έχει συνεργάτες. Και φίλους δικηγόρους. Ποιος θα βγάλει την αμφιβολία από το μυαλό του όχι καλόπιστου, του καχύποπτου, ότι ενδεχομένως να υπάρξει μια ευνοϊκή μεταχείριση;
– Ακόμα και στη συγκεκριμένη δίκη, ποιος μπορεί να άρει και την ελάχιστη αμφιβολία ότι πιθανώς ο νέος πρόεδρος να στάθηκε ευνοϊκά προς συγκεκριμένη πλευρά, ακριβώς λόγω συναδελφικότητας; Ας μη λησμονούμε ότι και οι Δικαστές δεν ζουν σε εργαστηριακό κενό, δεν έρχονται να δικάσουν από άλλο πλανήτη και μετά φεύγουν. Στην ίδια κοινωνία ζούμε.
Αυτά είναι μερικά ερωτήματα που καλόν θα ήταν να απαντηθούν, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης απαξιώνεται συνεχώς στη συνείδηση του λαού, πληττόμενο, δικαίως η αδίκως, από πολλές πλευρές.
