Ζούμε σε μια χώρα που η φύση την έχει προικίσει προκλητικά με άπλετη ομορφιά.
Ίσως αυτή η ομορφιά να διαστρεβλώνει τα κριτήρια της αξιοκρατίας μεταξύ των μελών της Ανθρώπινης παρουσίας, σε αυτό το ιδιαίτερης ομορφιάς φυσικό περιβάλλον.
Αλλιώς πως εξηγείται η επικράτηση της αναξιοκρατίας, αφού άτομα με αμφίβολη μόρφωση, ικανότητες, αισθητική, προωθούνται κατέχουν θέσεις, που στην πορεία με την συμπεριφορά τους αποδεικνύουν πως δεν τις αξίζουν.
Στο ποδόσφαιρο, μπάσκετ, κλπ., κλπ. πολλές φορές παρουσιάζονται ανάλογα φαινόμενα στην επιλογή παικτών.
Συχνά στην αθλητική αργκό έχει επικρατήσει να τους αποδίδεται ο χαρακτηρισμός «ΠΑΛΤΟ», στην συνέχεια θα εξηγήσω την μεταφορική του έννοια.
Φέρνουν λοιπόν στις μετεγγραφές έναν παίκτη υποτίθεται όνομα, παίρνει μια πίστωση χρόνου για να προσαρμοστεί στην ομάδα, παίζει κάποια ματς, μέχρι που πριν και μετά τα Χριστούγεννα τον παίρνουν χαμπάρι και από τον Μάρτιο (ημερομηνίες σχετικές με το αγωνιστικό πρόγραμμα) είναι πλέον μόνιμος στην κερκίδα των επισήμων (ούτε καν στον πάγκο).
Παρόλα αυτά κάποια στιγμή προσπαθούν να τον πωλήσουν…
Γιατί ο χαρακτηρισμός «ΠΑΛΤΟ» !… η λογική του, είναι ευφυέστατη.
Το παλτό, είναι το ρούχο, που αγοράζουμε στα τέλη του καλοκαιριού με αρχές φθινοπώρου, το φοράμε στα μεγάλα κρύα και με το που θα μπει ο Μάρτιος το βάζουμε στη ντουλάπα με τη ναφθαλίνη.
Η συγκεκριμένη λοιπόν κατηγορία παικτών είναι το ποδοσφαιρικό ισοδύναμο της ντουλάπας με τα χειμωνιάτικα.
Ένα προσωνύμιο που χρησιμοποιείται (πάντα υποτιμητικά) και όχι μόνο στην ποδοσφαιρική αργκό, αλλά και οπουδήποτε κάθε φορά που αποδεικνύονται ανίκανοι κάποιοι προβεβλημένοι, πολυδιαφημισμένοι κοινωνικοί- επαγγελματικοί παράγοντες.
Με λίγα λόγια αφορά κάποιον που ενώ όσοι τον υποστήριζαν περίμεναν πολλά, αυτός το αντίθετο δεν αποδίδει.
Συνήθως όμως και παραδόξως όταν είναι υπεύθυνος για κάτι αρνητικό όντας η επιλογή, το καμάρι τους δεν τον κατηγορούν ποτέ, πάντα φταίει κάποιος άλλος.
Σε γενικές γραμμές είναι αυτός που προβάλλεται ενώ δεν γνωρίζει καλά ή δεν έχει εμπειρία σε κάτι που αναλαμβάνει, που δεν ξέρει πώς να το χειριστεί ή να το φέρει σε πέρας γρήγορα και αποτελεσματικά.
Κοινώς ο πολλά υποσχόμενος που αποδεικνύεται ανίδεος, ατζαμής, ανεπίδεκτος μαθήσεως, χειριζόμενος αυτό που του αναθέτουν.
Αποτέλεσμα… διαψεύδοντας τις προσδοκίες όλων, μην πείθοντας άλλο, κάποια στιγμή αποτραβιέται λόγω αρνητικής μη θεμιτής απόδοσης, όπως το «παλτό» στην ναφθαλίνη.
Παρόλα αυτά κάποια στιγμή αγνοώντας τις αρνητικές επιδόσεις και λάθη του, εκμεταλλευόμενος τις συγκυρίες καβαλώντας τον εγωϊσμό του, επανέρχεται ή τον επαναφέρουν ξεχνώντας την ναφθαλίνη.
Κάτι παρόμοιο με την χρήση του παλτού.
Έρχομαι στο δια ταύτα αυτής της εισαγωγής.
Αυτές τις μέρες πρώτη είδηση η επανεμφάνιση ενός δοκιμασμένου πολιτικού και μάλιστα σε αρχηγική θέση.
Στις μέρες του απέδειξε τις αρνητικές επιδόσεις και την αποτυχία του, γι’ αυτό άλλωστε αποτραβήχτηκε (παραιτήθηκε) μόνος του, όχι μόνο σαν απλό παλτό, αλλά στην κυριολεξία σαν «βιζόν».
Κατά την άποψή μου είναι πρόκληση, θα έλεγα προσβολή προς την κοινωνία αυτή η επανεμφάνιση.
Όταν δεν έχεις το «γνώθι σεαυτόν», δεν γνωρίζεις τις δυνατότητες και αποδώσεις σου, όταν προδίδεις και ρίχνεις τα βάρη στους πάλε ποτέ συνεργάτες σου… πως θέλεις να επανέλθεις σε θέση ηγέτη.
Μια πολιτική προσωπικότητα που από την πρώτη στιγμή, εμφανίστηκε αντιγράφοντας τον λόγο, το ύφος και τις κινήσεις προηγούμενου ηγέτη πολιτικού Αρχηγού (Ανδρέα Παπανδρέου).
Ένα άτομο με μόνο ενεργό ακαδημαϊκό εφόδιο την συμπεριφορά του στους ακαδημαϊκούς χώρους (καταλήψεις), που την εφάρμοσε και για να κυβερνήσει την Χώρα (τσόντα κόμματος Καμμένου), που διέλυσε μια παράταξη (Αριστερά), επανέρχεται να κάνει τι;
Αυτός που βανδάλισε την Ιστορία στην αποδοχή μοιρασιάς του ονόματος Μακεδονία, προσπαθεί να κάνει το ίδιο με την μυθολογία καπηλεύοντας το στορυ της ΙΘΑΚΗΣ.
Όπως στην προϊστορία του χρησιμοποίησε εννοιολογικά λάθος λέξεις, χαρακτηρισμούς, γεωγραφικές άτοπες αναφορές, με αμέτρητες γκάφες συμπεριφοράς, αυτή την φορά χρησιμοποιεί λάθος λέξη καταστροφής «ΣΟΚ» θέλοντας να πει κάτι θετικό.
Συγκεκριμένα αναφέρεται για «ΣΟΚ» δημοκρατικό, αναπτυξιακό, εντιμότητας … ίσως επηρεασμένος από το παρελθόν του, τότε πάλι που ΣΟΚαρε αρνητικά.
Όπως όταν σε μια τραγωδία (Μάτι) απέδειξε αρχηγική ανικανότητα.
Όταν πάλι η κυβέρνησή του επέβαλε τα Capital controls.
Που ο μέντοράς του (Αλαβάνος) τον κατέκρινε ευθέως λέγοντας πως έπρεπε να ζητήσει συγγνώμη για την έγκριση και εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.
Που επι των ημερών του εφαρμόστηκαν νόμοι (Παρασκευόπουλου) που ευνόησαν τις αποφυλακίσεις εγκληματιών που είχαν μετατρέψει τις φυλακές σε επιχειρησιακά κέντρα του οργανωμένου εγκλήματος.
Ακόμη ο πολιτικός που με ψέματα και μεθοδεύσεις υποθέσεων, με κορυφαία αυτή της Novartis, με έντονο «άρωμα» αισχρής σκευωρίας, προσπάθησε να διαγράψει κοινωνικά τους πολιτικούς αντιπάλους του, παρόλα αυτά στην παρουσίαση του βιβλίου του χωρίς ίχνος ντροπής τόλμησε να αναφέρει: «να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο το κοινό μας όραμα για μια πατρίδα που μπορεί να αλλάξει με εντιμότητα, σχέδιο και δικαιοσύνη».
Στην παρουσίαση μιλάει για ιδιοτέλειες, ενώ ο ίδιος διέλυσε το κόμμα του και συκοφάντησε τους συντρόφους του.
Εν προκειμένω κατά τον ίδιο και «αλάνθαστος» και «άχαστος» και πάντα γοητευμένος με τον εαυτό του, είναι….
Πολιτικά άνεργος παραμένοντας στην ναφθαλίνη για αρκετό διάστημα, απολαμβάνοντας αναξιοκρατικά τα προνόμια αντιπαροχής της ένοχης Κυβέρνησής του προς το σύστημα (ταξίδια- προεδρία Στρασβούργο- Ινστιτούτο- ανέσεις -πολυτελή αυτοκίνητα).
Άλλωστε ο ίδιος είναι κάποιος που θεωρεί ότι τα πάντα ξεκινούν και τελειώνουν σε ένα «εγώ» και κυρίως γιατί όλα αυτά και πολλά ακόμα που συνέβησαν, δεν οφείλονται σ’ αυτόν.
Συμπέρασμα…. Κάποιος καριερίστας δικαιούται να κάνει λάθη, ίσως να είναι απαραίτητα για μάθηση, όμως όταν τα επαναλαμβάνει διαγράφει την όλη προσπάθεια.
Οι πολίτες για τους οποίους με την συμπεριφορά του αδιαφορεί, έχουν γνώση των πάντων, θα του γυρίσουν την πλάτη, θα μείνει σαν παλτό περιωπής στο ντουλάπι, με τους ενορχηστρωτές της επανόδου του.
Θα τελειώσω με το εξής…. επικρατεί να λέγεται κυρίως από τους ειδικευμένους ψυχολόγους στο χαρακτηρισμό χαρακτήρων, πως ένας πραγματικά ειλικρινής ομιλητής θέλοντας να εξωτερικεύσει τις ιδέες και τα πιστεύω του, ομιλώντας πιστεύοντας σε αυτά που πρεσβεύει, κοιτάει κατάματα αυτούς που απευθύνεται, παρακολουθήστε τον…….
Το συμπέρασμα θα σας εκπλήξει……..
Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
