Εβλεπα αυτούς τιτάνες του συνδικαλισμού. Αναστασίου, Τσιώμου, Μηνδρινό να «σφυροκοπούν» τον διοικητή του Νοσοκομείου, Γιάννη Ντόκο γιατί οι επιλογές του σε θέσεις – κλειδιά δεν ήταν του γούστου τους και πραγματικά – με το χέρι στ…. – συγκινήθηκα. Βαθιά.
Κι αυτό γιατί χρειάστηκε οι τιτάνες αυτοί – το επαναλαμβάνω ξανα μανα – να ξεχάσουν μίση και πάθη, έχθρες και εμφυλίους, πίστη και όρκους στη διαφάνεια και τη χρηστή διοίκηση, που αμφισβητούσαν ο ένας για τον άλλο, και μαζί σαν μια γροθιά να προχωρήσουν σφυρίζοντας αδιάφορα, όπως – και είναι δυστυχώς αλήθεια – και η κοινωνία των εργαζομένων του Νοσοκομείου που χρόνια τους…. ακολουθεί.
Βέβαια αυτοί μπορεί να ξέχασαν, εμείς πάλι όχι. Και ανατρέχοντας στο διαδίκτυο βρήκαμε ανακοινώσεις τους, των μεν για τους δε και τούμπαλιν, όχι απλώς διόλου κολακευτικές, αλλά και ποινικώς κολάσιμες. Να μας έλεγαν τουλάχιστον αν οι μηνύσεις με τις οποίες απειλούσαν έγιναν και αν ναι ποια κατάληξη είχαν… γιατί οι καταγγελίες ήταν πολύ, μα πολύ σοβαρές
ΥΓ. Αν έχετε κέφι διαβάστε τις αναλυτικά
