Για τον αφόρητο πόνο που βιώνει από τον θάνατο των δύο δίδυμων κοριτσιών του στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη, για τα πολιτικά παιχνίδια που έχουν παιχτεί στην πλάτη του, αλλά και για τη Μαρία Καρυστιανού μίλησε ο Νίκος Πλακιάς.
Όπως είπε στο MEGA ο πατέρας της Χρύσας και της Θώμης Πλακιά, «γιατί με κατηγορούν ότι σπάω εγώ το μέτωπο των οικογενειών και όχι άλλοι; Θυμώνω που χρησιμοποιεί ο Άδωνις τις αναρτήσεις μου. Δεν υπάρχει λόγος να αναφέρεις ονόματα. Έχουν παιχτεί τεράστια πολιτικά παιχνίδια. Με έχουν πει αριστερό, αναρχικό, τραμπούκο, δεξιό. Με έχουν περάσει 100 ετικέτες, δεν είμαι τίποτα από αυτά, είμαι πατέρας που έχασα 2 παιδιά».
Ειδικά για τη Μαρία Καρυστιανού είπε ότι σε ανθρώπινο επίπεδο «πάντα θα την κάνω μία αγκαλιά. Είναι η μάνα που έχασε το παιδί της. Δεν μπορώ να ακυρώσω τη Μαρία όταν ήταν η πρώτη που πήγε στο σημείο μηδέν και έδειξε με το δάχτυλο και ρώτησε ποιος το έκανε. Άλλο, όμως, το κομμάτι το νομικό. Είναι ένα βουνό που ο καθένας θα προσπαθήσει να το ανέβει από τη δική του εύκολη ή δύσκολη πλαγιά».
Μιλώντας για τον πρώτο χρόνο μετά το δυστύχημα των Τεμπών, ο Νίκος Πλακιάς εξομολογήθηκε ότι «η διαχείριση ήταν δύσκολη. Δεν είχαμε καταλάβει τι είχε συμβεί. Σιγά σιγά όταν καταλάβαμε, βιώσαμε το απόλυτο κενό. Δεν είχαμε το κουράγιο να σηκωθούμε από τα κρεβάτια μας. Ένα “γιατί” ήταν μόνο στο μυαλό μας. Έψαχνα να δω αν τα παιδιά μας χρειάζονταν, αν φώναξαν “μπαμπά, μαμά” και δεν ήμουν εκεί να τα βοηθήσω. Αυτό με έτρωγε. Δεν με έτρωγε ούτε ποιος φταίει ούτε τίποτα».
«Τον δεύτερο χρόνο ξεκίνησε η έρευνα. Δεν ήταν η κακιά η ώρα, ήταν η κακιά η χώρα. Τα παιδιά μας μας άφησαν στοιχεία για να δικάσουμε. Ο αριθμός τρία στην οικογένειά μας ακόμα με τρομάζει. Δεν σκέφτομαι τρία, σκέφτομαι ότι αυτά τα παιδιά ήταν ένα. Μαζί ήρθαν στη ζωή, μαζί μεγαλώσανε, αγκαλιά έφυγαν» συμπλήρωσε.
Συγκινημένος, δε, περιέγραψε ότι «η Αναστασία (σ.σ. η τρίτη κόρη του) γνώριζε ότι είχα αδυναμία… με αυτά τα δίδυμα είχα ένα δέσιμο, σε αυτά έβλεπα μια προέκταση του εαυτού μου, ήταν η σοβαρή Χρύσα και η αστεία Θώμη. Μετά από όλα αυτά γύρισε και μου είπε κάποια στιγμή, εσύ μπαμπά τώρα θυμήθηκες ότι έχεις άλλο παιδί;».
«Νιώθω μίσος για όλους τους υπεύθυνους. Έχω πολύ μίσος, δεν μπορώ να διανοηθώ τον τρόπο με τον οποίον χάσαμε τρία παιδιά. Η λέξη πλημμέλημα δεν πρέπει να υπάρχει στην υπόθεση των Τεμπών, εδώ πρέπει να υπάρχει μόνο η λέξη κακούργημα. Και από τον Καραμανλή, τον Τριαντόπουλο, μέχρι τον σταθμάρχη. Και ο κ. πρωθυπουργός πρέπει να λογοδοτήσει. Εδώ και 1,5 χρόνο κάνω ένα ερώτημα: εκείνο το βράδυ ο πρωθυπουργός ενημερωνόταν, ναι ή όχι; Γιατί δεν απαντάει; Εάν ακούσω στο δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος και για πλημμέλημα, θα βάλω τα οστά των παιδιών μου στην έδρα και θα πω “ορίστε, θα σας δικάσουν τα παιδιά μου” και θα φύγω» συνέχισε ο κ. Πλακιάς.
Ερωτηθείς για την απουσία του από το Σύνταγμα και την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι απάντησε «δεν πήγα γιατί φοβόμουν μήπως αντί για καλό κάνω κακό. Ήταν μία απόφαση του Πάνου, δεν μπορεί να την καπηλευτεί κανένας άλλος. Δυστυχώς, τα καπηλεύτηκαν κάποιοι άλλοι, όχι εγώ. Είδα έναν άνθρωπο που μπόρεσε να κουνήσει το σύστημα. Ήμουν άνθρωπος που πίστευα πως ό,τι ήταν να γίνει με τις εκταφές, θα ήταν άτοπο 26 μήνες μετά. Αν γίνονταν εκταφές σε σορούς παιδιών που δεν απανθρακώθηκαν, κάτι θα μπορούσε να βγει. Από την άλλη είναι θετικό, γιατί θα φύγουν οι υποψίες από όλες τις οικογένειες».
«Είχα δώσει μία υπόσχεση στα κορίτσια, ότι δεν θα πάθουν ποτέ τίποτα. Δεν την κράτησα. Από μικρά τα αγκάλιαζα και έλεγα “δεν θα πάθετε τίποτα”. Δεν την κράτησα την υπόσχεση. Θα μου πεις φταις εσύ; Δεν την κράτησα την υπόσχεση ως πατέρας, μου έφυγαν μέσα από τα χέρια, αυτό δεν θα το συγχωρήσω. Πώς να συνηθιστεί το άδειο δωμάτιο; Όταν μπαίνω στο σπίτι μέσα, κοιτάω τα κρεβάτια τα άδεια. Πώς να συνηθίσω αυτή την εικόνα; Τα παιδιά μου είναι κάπου μακριά, θα τα δω, ο χρόνος περνάει. Είμαι μία μέρα πιο κοντά σε αυτές. Να τις δω, να τις σφίξω 5-10 λεπτά στην αγκαλιά μου. Δεν πρόλαβα να τους πω πόσο τις αγαπούσαμε», κατέληξε ο Νίκος Πλακιάς.
