Οσοι και όσες «σερφάρετε» στο facebbok θα έχετε δει τις μνημειώδεις αναρτήσεις της Βιολέτας για τον αρχηγό της, τον Νίκο Παπαπέτρο, που από το την βαριά κουλτούρα και τον ασήκωτο πολιτισμό πέρασε στην ελαφρά ψυχαγωγία και δη αυτή των πανηγυριών, στα οποία συχνά καταγράφεται να μετέχει ολοψύχως! (σημ. Απλώς να θυμίσουμε ότι και ο Σύλλογο Πανηγυρτζήδων είχε ταχθεί προεκλογικά υπέρ της δημαρχιακής του υποψηφιότητας, αν και ο ίδιος το είχε διαψεύσει)
Εκείνο, ωστόσο, που μετριάζει το κέφι και τη χαρά του συνήθως όχι εύχαρι, είναι η αλήθεια, Νίκου μας είναι το γεγονός ότι δεν τυγχάνει της αποθεωτικής υποδοχής που ο ίδιος και όσοι τον σέρνουν εκεί προσδοκούσαν, με αποτέλεσμα να διατυπώνονται παράπονα του στυλ «είμαστε κι εμείς εδώ», «το πανηγύρι είναι του πατέρα μου», «φευ!» και άλλα τέτοια φολκλορικά…
Ούτε για τα πανηγύρια Νίκο μου… ούτε… ίσως μια προσφυγή στην Αποκεντρωμένη για υποχρεωτική αναφορά στην παρουσία σου να βελτίωνε την κατάσταση. Κάτι σαν πρωτόκολλο του πανηγυριού ένα πράγμα…
