Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
Οι μέρες περνούν, ο χρόνος (αυτός που λένε πως είναι ο καλύτερος σύντροφος –σύμβουλος –γιατρός στα οποιαδήποτε προβλήματα) κυλά.
Τα γεγονότα, οι εμπειρίες, τα απτά καθημερινά παραδείγματα, τείνουν να εξαλείψουν τις όποιες αρχικές απορίες, όπως και τα πολλά δύσπιστα ερωτηματικά και να ΟΡΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΝ έμπρακτα, την ύπαρξη μιας τόσο απρόσμενης ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ.
Την χρονική περίοδο που η ανθρώπινη εξέλιξη εκπονεί σχέδια εποίκισης άλλων πλανητών, ξαφνικά από το τίποτα ένας ΙΟΣ που όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων τους ξέφυγε (θεμιτά ή αθέμιτα δεν μπορώ να το ξέρω), δημιούργησε αυτό που ζούμε που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και περίοδος ειδικού αόρατου πολέμου….
Οι συνέπειες ΟΔΥΝΗΡΕΣ!. Πολλοί θάνατοι με την μορφή απρόσμενης υπαρξιακής εξαφάνισης, αλλά και οικονομικές βίαιες επιχειρηματικές καταστροφές, όπως και ριζικές αλλαγές τρόπου διαβίωσης.
Συνέπειες που εγείρουν εύλογα πολλά ερωτηματικά στους απλούς πολίτες και στην συνέχεια σε αυτούς που ως συνήθως εμφανίζονται επιδιώκοντας ύπαρξη παίρνοντας όνομα, στην προκειμένη περίπτωση ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΟΙ.
Οι Κοινωνίες πάντα στις περιπτώσεις πανδημίας είχαν σαν πρώτιστο μέλημα, σκοπό, την προστασία των μελών τους.
Ένα οργανωμένο Κράτος οφείλει να προστατέψει τους πολίτες και κατασυνέπεια να εφαρμόσει οτιδήποτε άλλο θα συντελούσε σε αυτό.
Μέχρι τώρα αυτό γίνεται και στην περίπτωση αντιμετώπισης του Κορωνοϊού (covid-19), στηριζόμενο στα συμπεράσματα επιστημόνων.
Είναι ΑΝΟΗΤΟ να αντιδράς σε αυτή την προστασία αμφισβητώντας κάτι ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟ, αν ήθελαν να σου επιβληθούν θα μπορούσαν να το κάνουν διαφορετικά και αθόρυβα.
Συμμορφώνεσαι λοιπόν, ΔΙΑΦΥΛΆΤΤΟΝΤΑΣ την ύπαρξή σου και μετά ή ταυτόχρονα ελέγχεις….
Όντας ανυπάκουος και απροστάτευτος συμβάλλεις στην αύξηση των θυμάτων, συμμετέχοντας εκ του αρνητικού αποτελέσματος στην πιθανή ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ που επικαλείσαι.
Όλα αυτά που γράφω, γνωστά στους περισσότερους, ήταν μια εισαγωγή στο κυρίως θέμα.. που δεν είναι άλλο από τις άκαιρες και
εκτός θέματος αδικαιολόγητα αστήρικτες αναπόδεικτες αντιδράσεις που προέρχονται από ένα χώρο πολύ δεμένο με τους περισσότερους.
Ποιος είναι αυτός ;… Μα αυτός της Εκκλησίας!…..
Προσέξτε!… ΟΧΙ της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ!…..
Συνήθως όταν πρόκειται να ασχοληθώ με κάποιο κείμενο, άρθρο, κλπ., κλπ., το αντιγράφω αποθηκεύοντάς το στον υπολογιστή μου για να το έχω εύκαιρο.
Όλοι όσοι χειρίζεστε PC (Word) θα γνωρίζετε πως αν υπάρχει κάποιο ορθογραφικό λάθος στο κείμενο, η προγραμματισμένη διόρθωση το επισημαίνει με μια κόκκινη γραμμή.
Τις ημέρες αυτές γνωστός Υψηλόβαθμος Ιερέας Ναού της Πόλης μας…… δημοσίευσε επιστολή σχετική με τα μέτρα προστασίας από την πανδημία η οποία έγινε γνωστή από τα ΜΜΕ.
Δεν κρύβω πως εντυπωσιασμένος αρνητικά από το περιεχόμενό της την αποθήκευσα, τότε παραδόξως είδα πως είχα μπροστά μου ένα κόκκινα διαγραμμισμένο κείμενο.
Φυσικά και δεν ήταν ορθογραφικά λάθη γιατί η μόρφωση του συγκεκριμένου δεν θα το επέτρεπε.
Ή πραγματικότητα όμως (άποψή μου) ήταν κάτι χειρότερο και ταυτόχρονα δυσάρεστο, ήταν γλωσσική ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ!. άγνωστη στο πρόγραμμα του υπολογιστή.
ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ!. χαρακτηριστική και του τρόπου σκέψης που αποτυπώνεται στην επιστολή.
Μια επιστολή άκαιρη, προκατειλημμένη με αναίτιο φανατισμό, δείχνει βιασύνη υπόδειξης υπευθύνων για πράξεις που δεν αποδεικνύονται, που και στο κάτω –κάτω δεν αφορούν μόνο την Χώρα μας αλλά όλο τον Κόσμο.
ΝΑΙ ο συγκεκριμένος (ο ίδιος θέλει να χαρακτηρίζεται αδελφός και πατέρας μας) από τον τρόπο ΓΡΑΦΗΣ (Ελληνικά πενήντα χρόνων πριν… γιαυτό και το κοκκίνισμα) αλλά και με το περιεχόμενο των γραφόμενών του, δείχνει να βρίσκεται εκτός της σημερινής χρονικής πραγματικότητας αλλά και Θρησκευτικού προσανατολισμού που αν μη τι άλλο έχει σαν γνώμονα την ΑΓΑΠΗ..
Αλίμονο αν ο Θεός που σαν έννοια είναι η ΕΞΕΛΙΞΗ γενικά, να παρουσιάζεται δυστυχώς στο κείμενο αυτό, ΞΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΣ.
Προσωπικά νομίζω πως η σχέση μας με την έννοια του Θεού εξαρτάται από την συμπεριφορά μας και όχι τόσο από την παρουσία μας σε χώρους φτιαγμένους από τον άνθρωπο.
Το «πανταχού παρόν» και το «καθ εικόνα και ομοίωση» των Γραφών, δικαιολογεί το ότι ο καθένας μας είναι ένας μικρός Θεός μέρος του ΜΕΓΑΛΟΥ, κατασυνέπεια η συμπεριφορά μας είναι αυτή που τον τιμά.
Το έχω ξαναγράψει η ΗΘΙΚΗ είναι μία και είναι αυτή της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
ΝΑΙ! όλα όσα θεωρούνται ΑΞΙΕΣ όπως Αγάπη, Τιμιότητα, Ταπεινότητα, Ταπεινοφροσύνη, Ειλικρίνεια, Αξιοπρέπεια, Θάρρος, Θετική Ενέργεια Δράση, Αισιοδοξία, αποτελούν στοιχεία του ΗΘΟΥΣ της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.
Σε τελική ανάλυση είναι στοιχεία της ΔΗΜΙΟΥΡΓΊΑΣ.
Ο κάθε ένας λοιπόν που θέλει να ονομάζεται υπηρέτης εκπρόσωπος του Θεού (ο συγκεκριμένος δηλώνει «ἔσχατος δοῦλος Χριστοῦ», αυτά
πρέπει να τα τηρεί, να τα διδάσκει και να τα πρεσβεύει σε αυτούς και από αυτούς που ονομάζει «Αδελφούς και Τέκνα».
Θα μεταφέρω ορισμένα αποσπάσματα από αυτή την απηρχαιωμένη γλωσσικά, γεμάτη ένταση και υποδούλωση επιστολή του και θα τα σχολιάσω, νομίζω το ίδιο θα κάνατε και οι περισσότεροι.
Δηλώνει και προτρέπει με έμφαση:
_Ότι στα μέτρα υπάρχει «…..περιφρόνηση, τόσος διασυρμός…».
Δηλαδή όλη αυτή η επιβολή-παρουσία του Λοκ νταουν, που ενώ έκλεισε επιχειρήσεις, άλλαξε τις ζωές μας, παρόλα αυτά σε ότι αφορά
την Εκκλησία προέρχεται από περιφρόνηση και επιδίωξη διασυρμού της!…. Λίγο μονόπλευρο και εγωιστικό δεν φαντάζει;
_Ζητά με έμφαση: «…Ξεκουνηθεῖτε ἀδέλφια …. Αντίδραση στά ἀντίθεα σχέδια τῶν ἀρνητῶν στό πνεῦμα καί τίς ἀνάγκες τῆς ΨΥΧΗΣ μας…»…..
Με αυτήν την λεκτική κλήση, γλωσσικό αχταρμά «Ξεκουνηθεῖτε…» ζητά αντίδραση στους αντίθεους, που παρόλα αυτά με τα μέτρα που επιβάλουν, επιδίωξή τους είναι να σώσουν αυτές τις ΨΥΧΕΣ, γιατί ως γνωστόν όταν κάποιος πεθαίνει χάνεται και η ΨΥΧΗ του.
_Ακόμη προειδοποιεί μεγαλοστομόντας: «…πλήρει μετανοίᾳ τό ἔλεος τοῦ Κυρίου»…..
Ποιο έλεος;.. Αυτός είναι η Δημιουργία μας γιατί πρέπει λοιπόν να τον φοβόμαστε, αυτή η τρομολαγνεία βάζει σε υποψίες σε ότι αφορά την προσπάθεια επιβολής δήθεν πειθαρχίας με απώτερους υστερόβουλους σκοπούς.
_Συνεχίζοντας υπερβαίνει σε χαρακτηρισμούς όπως: «…..δεινῶν πειρασμῶν καί κακοβούλων ἀνθρώπων!..» θυμίζοντας ορολογία Μεσαίωνα αλλά και πρακτικές…
_Ακόμη σαν να έχει βρει την πραγματική αιτία του κακού: «….Ἀλλά ὁ Θεός ἔχει μνήμη καί ὁ πιστός λαός του δέν ΞΕΧΝΑ… Ὁ Θεός μεθ’ἡμῶν καί οὐδείς καθ’ἡμῶν !!!…».
Αλήθεια αυτό το εκδικητικό ύφος- πνεύμα, δεν είναι αντίθετο σε ότι πρεσβεύει η θρησκεία της ΑΓΆΠΗΣ;…
Δεοντολογικά, Ιερέας θεωρείται λειτούργημα, τα καθήκοντά του ορίζονται από το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, κλπ., κλπ.
Οι ρόλοι του είναι:
Λειτουργικοί.. να τελεί κατά το τυπικό, τις εκάστοτε ακολουθίες, να εκφωνεί κήρυγμα, να εξομολογεί (;..), να συμβουλεύει, να βοηθάει, να εμψυχώνει.
Κοινωνικοί.. να βοηθάει επικουρικά χωρίς έμφαση και κομπασμούς, στην οργάνωση της διαβίωσης, παίρνοντας πρωτοβουλίες για την ανακούφιση των ευάλωτων ή κοινωνικά αποκλεισμένων ομάδων και ατόμων, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην επικοινωνία και την αλληλοκατανόηση –αλληλοεκτίμηση μεταξύ των ανθρώπων.
Κατά την ταπεινή μου άποψη απαραίτητο στοιχείο προτέρημά του θα πρέπει να είναι η προσαρμογή στην εξέλιξη και τις εκάστοτε σύγχρονες αντιλήψεις.
Είναι απαράδεκτο ένας που εκπροσωπεί έστω και εθιμοτυπικά τον Θεό και την λατρεία του δηλώνοντας «Δούλος του..», να κάνει τέτοιου είδους δηλώσεις.
Δηλώσεις ανατρεπτικές, γεμάτες φανατισμό στοχεύοντας στην προκάλυψη της ανθρώπινης εξάρτησης από αυτό το άγνωστο και τόσο πραγματικό.
Έχοντας τα καθήκοντα που προανέφερα το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να προσαρμόζεται στο γενικό κοινωνικό πνεύμα της εποχής και να συμμετέχει σαν ενεργό ισάξιο μέλος, ΟΧΙ «αφ’ υψηλού» με προκάλυψη την Ιεροσύνη .
Οι Βυζαντινές καταβολές όπως και η ξεπερασμένη λεκτική ορολογία δεν συμβιβάζονται με την εξέλιξη.
Διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα (δεν ασχολείται άλλωστε καθόλου) παρουσιάζει με τα γραφόμενά του διωγμό της Ορθοδοξίας.
Όταν οι Χώροι λατρείας όλων των θρησκειών παγκοσμίως, λόγω των συνθηκών στο εσωτερικό τους που ευνοούν το συνωστισμό και τη μετάδοση μέσω σταγονιδίων, έχουν χαρακτηριστεί σαν πιθανές εστίες υπερ μετάδοσης.
Έχουν περάσει οι καιροί των θαυμάτων και του «πίστευε και μην ερεύνα» ο κόσμος ψάχνει και ερευνά.
Πολλά έχουν αλλάξει και άλλαξαν γιατί η γνώση έγινε βίωμα του καθένα και σε αυτό συνετέλεσε η εξέλιξη, την οποία το Εκκλησιαστικό κύκλωμα αποποιείται, μάλλον πιο ήπια δεν συμβιβάζεται.
Ίσως όσοι κινούνται στο πνεύμα αυτό να μην το έχουν καταλάβει και οι ίδιοι, ίσως οι πράξεις και συμπεριφορές τους να υποκινούνται από τον φόβο της φθοράς και το αίσθημα του φόβου πως χάνουν την ψυχολογική κυριαρχία τους.
Προσωπικά τελειώνοντας θα του υπενθυμίσω και μάλιστα στην ίδια γλώσσα…. τι ειπώθηκε από Αυτόν που υποτίθεται υπηρετεί:
«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κλείετε τὴν … κλπ., κλπ…..»
