Αυτό ναι. Είναι αίσθημα καθήκοντος. Απόδειξη αφοσίωσης. Να γίνεται χαμός τριγύρω, να κοιμάσαι και να ξυπνάς με τον τρόμο για το που θα ξεσπάσει η επόμενη εστία πολέμου, στο σπίτι σου, στη γειτονιά σου ή λίγο πιο κει και να έχεις τους φλογερούς αγωνιστές Παπαπέτρο, Μόσχο, Καντόλα και την Μπουμπουλίνα – Ερασμία να «βομβαρδίζουν» την Αποκεντρωμένη με προσφυγές κατά των αποφάσεων της Δημοτικής του Αχιλλέας Μπέου. Νικολάκη το ξαναγράφω για σένα: της Δημοτικής του Αχιλλέας Μπέου. (και να είχαν κερδίσει και καμία)
Δυο τινά πρέπει να συμβαίνουν. ‘Η έπεσε αναδουλειά στη δικηγορική πιάτσα ή ισχύει παραφρασμένο το «ο κόσμος χάνεται και η Ερασμία χτενίζεται»! Κάθε άλλη εξήγηση δεκτή…
