Γράφει ο Τάσος Γ. Καπουρνιώτης, Αρχιτέκτονας
Απευθύνομαι σε όλους αυτούς που από το κουτσομπολιό στα σόσιαλ μίντια εξελίχθηκαν σε παντογνώστες κριτές και επικριτές των πάντων.
Αναφέρομαι στην κριτική των απόψεων γνωστού Δημοσιογράφου σχετικά για το γνωστό σε όλους τροχαίο ατύχημα με εμπλεκόμενο θλιβερό θύμα επαγγελματία ντελιβερά.
Απόψεις που κατά καιρούς έχουν αναφέρει επανειλημμένα ειδικοί σε θέματα οδικής κυκλοφορίας (βλέπε Ιαβέρης, κλπ.).
Το αποτέλεσμα της ύπαρξης του κάθε ευσυνείδητου Δημοσιογράφου, είναι να ενημερώνει μέσα στα πλαίσια της γενικής αποδοχής και να επαινεί ή να στηλιτεύει στα λεγόμενα-γραφόμενα του, καθημερινά γεγονότα.
Συνήθως το πράττει εκπροσωπώντας μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, στα όρια της αξιοπρεπούς πραγματικής συμπεριφοράς και όχι αυτής της υποκριτικής Λαϊκίστικης και μάλλον υστερόβουλης.
Όταν λοιπόν η πλειοψηφία των αποδεκτών έχοντας ΙΔΙΑ άποψη για τις υπο αναφορά συμπεριφορές και γεγονότα συμφωνεί με αυτό που επικράτησε να θεωρείται αυτονόητο ΔΕΝ γίνεται κάποιοι βουτηγμένοι στην λανθάνουσα ύπαρξή δέσμιοι των υστεροβουλιών τους να κάνουν επιφανειακές κρίσεις εντυπωσιασμού.
Όλοι εκτός μερικών αρνητικά ευφάνταστων, αντιλήφθηκαν πως η αναφορά δεν έγινε με αποδέκτες την σπουδαία και απαραίτητη στους ρυθμούς και ανάγκες του καιρούς μας τάξη των Ντελιβεράδων, αλλά στους οποιουσδήποτε κινούνται άναρχα, καβάλα στα «ταλαίπωρα μηχανάκια» (όπως συγκινητικά διαβάσαμε να αναφέρονται στις με μεγάλη δόση ποίησης επικρίσεις).
Τις μέρες που πέρασαν παρακολουθήσαμε μια συνδικαλιστική κίνηση μερίδας αυτών των επαγγελματιών.
Μήπως αυτό πρέπει να γενικευτεί……
Μήπως για το συγκεκριμένο απαραίτητο σαν απόδοση επάγγελμα θα έπρεπε να θεσπιστεί μια κάποια Νομοθεσία, που να καθορίζει, ΛΕΩ!… τον τρόπο και συνθήκες λειτουργίας του.
Ο καθένας μας χωρίς να κάνει κάποιον εξειδικευμένο έλεγχο αλλά από μια πρόχειρη αναγκαστική καθημερινή παρακολούθηση, μπορεί να βγάλει πολλά θετικά αλλά και αρνητικά συμπεράσματα για το πώς!.. της εφαρμογής του ΝΤΕΛΙΒΕΡΙ!…..
Με δακρύβρεχτους τίτλους διαβάσαμε ότι ο Δημοσιογράφος αυτός «βρήκε την ευκαιρία να επιτεθεί στους εργαζομένους».
Σαν επαγγελματίας Μηχανικός στον χώρο μου αλλά και γενικά υπάρχει μια Εργατική Νομοθεσία που θεσπίζει του όρους-κανόνες και συνθήκες εργασίας…..
Μπορεί κάποιος από όλους αυτούς να μας πει βάσει ποιων κανόνων – προδιαγραφών όλοι αυτοί οι «θιγόμενοι» εργαζόμενοι (όπως τους αποκάλεσαν) εργάζονται.
Μερικά παραδείγματα:
_Ποια ασφάλεια έχουν;.. όταν όντας απαραίτητα και τα δύο χέρια στην οδήγηση του δίκυκλου.. το ένα είναι απασχολημένο στο να κρατάει το γνωστό βαλιτσάκι… ή ακόμη και πλαστικές σακούλες… μερικές των οποίων τοποθετούνται ανάμεσα στα πόδια πάνω στο ρεζερβουάρ….
_Ποιος ελέγχει τις ταχύτητες μετακίνησης; αλλά και τις πορείες τους.
_Πόσα από αυτά τα δίκυκλα έχουν περάσει από ΚΤΕΟ;..
Τα παραδείγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ περισσότερα, άλλωστε ο καθένας από εσάς θα έχει και τα δικά του….
Στην προκειμένη περίπτωση εκείνο που εντυπωσιάζει είναι το ότι απροκάλυπτα προσπαθούν να κρίνου ένα στοχευμένο (οι λόγοι δεν ενδιαφέρουν) Δημοσιογράφο, αγνοώντας το κυρίως θέμα που δεν είναι άλλο από την αναρχία στην κυκλοφορία των μηχανοκίνητων δικύκλων.
Μπορεί η πλειοψηφία αυτής της κατηγορίας των εργαζόμενων αναβατών να συμπεριφέρεται κανονικά και να τηρεί τον ΚΟΚ, όμως υπάρχει και μια αδιαφιλονίκητη μερίδα εξ αυτών που αποτελεί μέρος μια άλλης κατηγορία αυτής των ανεξέλεγκτων που αποτελούν πληγή και έχουν και όνομα……
Ξέρετε η λύση είναι πολύ απλή….
Κωδικοποίηση κανόνων εφαρμογής και τήρησή τους.
Δεν μιλάμε για την αρχή της εμφάνισης ενός επαγγέλματος, σήμερα σε όλο τον κόσμο αυτό έχει γιγαντωθεί έχει γίνει απαραίτητο.
Η διαφορά όμως είναι πως στην Ελλάδα λειτουργεί ερασιτεχνικά με μεγάλη δόση εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα με ανθρώπινες απώλειες συντριπτικά περισσότερες.
Φωνές! Που αναφέρουν την πραγματικότητα σχετικά ίσως θα πρέπει να ακούγονται….
Οι αλήθειες οφείλεται να γίνονται αποδεκτές άσχετα από το ποιος τις λέει.
Αποτελούν θεμέλιο αντίδρασης…
