Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 70 χρόνια, το όραμα της ειρήνης, της σταθερότητας και της ασφάλειας στη γηραιά Ήπειρο καθώς και το τέλος των αιματηρών και εξοντωτικών πολέμων έγινε πραγματικότητα με τη Διακήρυξη του Robert Schuman, η οποία αποτέλεσε τον θεμέλιο λίθο της ευρωπαϊκής ιδέας και της ενωμένης Ευρώπης.
Εβδομήντα συναπτά έτη “αλληλεγγύης”, με πολλά και σημαντικά επιτεύγματα – ορόσημα, όπως τη θέσπιση του Συντάγματος της Ευρώπης (Συνθήκη της Λισαβόνας), το ενιαίο νόμισμα, την κοινή εξωτερική πολιτική και την πολιτική ασφάλειας και άμυνας, την κοινή νομισματική πολιτική και τη στενή συνεργασία σε θέματα δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων (Συνθήκη του Μάαστριχτ), την προσαρμογή των θεσμικών οργάνων και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων (Συνθήκη του Άμστερνταμ), τη διεύρυνση της Ένωσης σε 25 μέλη (Συνθήκη της Νίκαιας).
Όμως, την τελευταία δεκαετία, η μεγαλύτερη πρόκληση του οικοδομήματος της ολοκληρωμένης ευρωπαϊκής ιδέας, αυτό της “συμβίωσης” διαφορετικών συμπεριφορών και κουλτούρας, έχει αρχίσει και συνθλίβεται. Το πνεύμα αλληλεγγύης που χαρακτήριζε, ανέκαθεν, τους Ευρωπαίους πολίτες, ιδίως αυτό της “δημοσιονομικής αλληλεγγύης”, πλέον, διαρρηγνύεται. Οι δημοσιονομικές ανισορροπίες που υπάρχουν, ήδη, στις πιο ευάλωτες χώρες, κυρίως αυτών του Νότου, οι οποίες έχουν δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα λόγω της δεκαετούς οικονομικής κρίσης αλλά και της πρόσφατης υγειονομικής κρίσης εξαιτίας της νόσου COVID -19, απαιτούν αντιμετώπιση με επινοητικό και εποικοδομητικό τρόπο. Οι θεσμοί της Ευρώπης πρέπει, επιτέλους, να διαδραματίσουν καίριο ρόλο με θάρρος και γενναιότητα, θέτοντας φιλόδοξους στόχους, ώστε να συνεισφέρουν διαμορφώνοντας και αξιοποιώντας, στο καλύτερο δυνατό, εργαλεία και μέσα για τη στήριξη της οικονομίας και των πολιτών της Ευρώπης.
Ο προϋπολογισμός της ΕΕ, η Ενιαία Αγορά, οι πράσινες και ψηφιακές επενδύσεις μπορούν να αποτελέσουν μερικές από τις απαντήσεις για την ταχύτερη και πιο δυνατή οικονομική ανάκαμψη σε όλα τα κράτη μέλη την επομένη μέρα. Εάν δεν υπάρξει δημοσιονομική στήριξη στις ευάλωτες περιοχές της Ευρώπης, η Ευρώπη δεν θα έχει μέλλον και το οικοδόμημα που με τόσο κόπο και θυσίες οικοδομήσαμε, εμείς οι Ευρωπαίοι, τα εβδομήντα τούτα χρόνια θα καταρρεύσει.
Συνεπώς, περισσότερο από ποτέ, είναι επιτακτική και επιβεβλημένη η ανάγκη να αντιμετωπιστούν, άμεσα και καταλυτικά, οι τεράστιες προκλήσεις της απογοήτευσης της κοινής γνώμης για το μέλλον της ΕΕ και της ανόδου των ευρωσκεπτικιστών, με πράξεις και ενέργειες που αρμόζουν στο σύγχρονο πνεύμα της Ευρώπης και που γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου.
