Με γκολ του Μπόουεν στην εκπνοή, η Γουέστ Χαμ λύγισε την αντίσταση της Φιορεντίνα (1-2) και κατέκτησε το Europa League!
Ανοιγμένα κεφάλια. «Ξύλο» σε κάθε διεκδίκηση. Γιόμες. Νεύρα. Αντικείμενα από την εξέδρα στα κόρνερ. Φωνές σε κάθε σφύριγμα. Επειδόδια και μία πόλη λαμπόγυαλο πριν από την σέντρα. Αυτό δεν ήταν ευρωπαϊκός τελικός, αλλά κάτι πολύ οικείο στο ελληνικό μάτι.
Η άγνωστη αίσθηση ενός τελικού έφαγε τα σωθικά και των δύο. Η Γουέστ Χαμ είχε να παίξει έναν οποιονδήποτε τελικό εδώ και 43 χρόνια, η Φιορεντίνα τελευταία φορά που βίωσε ευρωπαϊκό τελικό ήταν το 1990.
Το θέαμα κακό. Κάκιστο. Χρειάστηκε μία χαζομάρα, μία απροσεξία, ένα λάθος του Μπιράγκι με την συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού για να έρθει ένα πέναλτι δώρο στην Γουέστ Χαμ, να σπάσει η απόλυτη ισορροπία στο μηδέν και να δούμε παιχνίδι.
Όχι, ένα απλό παιχνίδι. Ματσάρα! Το τελευταίο μισώαρο είχε τα πάντα. Ισοφάριση, χαμένες ευκαιρίες εκατέρωθεν και χιτσκοκικό φινάλε.
Ένα γκολ του Μπόουεν στο 90ό λεπτό χάρισε στην Γουέστ Χαμ το Conference League (1-2) και συνάμα το δεύτερο ευρωπαϊκό της τρόπαιο μετά το Κύπελλο Κυπελλούχων το μακρινό 1965!
Σαν… νεράκι!
Το πρώτο μέρος κύλησε σαν νεράκι, με την διαφορά ότι τίποτα από όσα έγιναν στο γήπεδο δεν δρόσισαν κάποιον. Δύο διστακτικές, δύο φοβικές ομάδες, που νοιάζονταν κυρίως για να μην κάνουν το λάθος. Η Φιορεντίνα έμοιαζε πιο άνετη στο γήπεδο, μα η Γουέστ Χαμ υπερτερούσε σε κορμιά.
Για να γίνει κάτι αξιοσημείωτο έπρεπε να φτάσουμε λίγο πριν το τέλος του ημιχρόνου. Σε μία απόπειρα να εκτελέσει ένα κόρνερ στο πέταλο των Λονδρέζων, ο Κριστιάνο Μπιράγκι δέχθηκε μία βροχή από πλαστικά ποτήρια, ένα από αυτά, του άνοιξε το πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο Ιταλός μπακ συνέχισε με έναν μωβ επίδεσμο, όμως ο τελικός είχε ήδη αμαυρωθεί.
Στην τελευταία φάση του πρώτου μέρους, οι βιόλα άγγιξαν το γκολ, το οποίο έχασαν για ελάχιστα εκατοστά. Η κεφαλιά του Κουαμέ σταμάτησε στο δοκάρι, στην επαναφορά ο Γιόβιτς που πήρε το ριμπάουντ, την έστειλε στα δίχτυα, όμως το γκολ ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Σέρβος τραυματίστηκε στην υπερ-προσπάθεια του να σκοράρει και δεν βγήκε καν στο δεύτερο μέρος.
Και ξαφνικά… όλα ροκ!
Τίποτα δεν έμοιαζε να μπορεί να αλλάξει το μονότονο σκηνικό ενός βαρετού τελικού, μέχρι που ο Μπιράγκι είπε να βάλει το χεράκι του. Μία απροσεξία του Ιταλού αμυντικού με χέρι εντός περιοχής, έφερε το ανόητο πέναλτι και το 0-1 από την εύστοχη εκτέλεση του Μπενραχμά (62’).
Οι βιόλα όμως συνήλθαν άμεσα από το σοκ και βρέθηκαν άμεσα κι αυτοί στα ουράνια. Από γιόμα του Άμραμπατ και κατέβασμα του Γκονζάλες με το κεφάλι, ο Μποναβεντούρα με βολέ πέρασε την μπάλα από την μύτη της βελόνας για το 1-1 (67’) με διαγώνιο σουτ στο πλαϊνό δίχτυ!
Από εκεί και μετά, το ματς έγινε ροκ, αλλά με την καλή έννοια. Το πλασέ του αμαρκάριστου Μαντραγκόρα από το ύψος της περιοχής πέρασε ελάχιστα άουτ (71’), ενώ λίγο αργότερα μία ψηλοκρεμαστή κεφαλιά του Σούτσεκ (81’) λίγο έλειψε να πιάσει στον ύπνο τον Τερατσιάνο!
Το ματς είχε μία άγρια ομορφιά. Το σουτ του εκπληκτικού Άμραμπατ μπλόκαρε σταθερά ο Αρεολά (83’) και εκεί που όλα έδειχναν παράταση, ήρθε το buzzer beater.
Ο Πακετά με εκπληκτική κάθετη βρήκε τον Μπόουεν στην πλάτη της άμυνας, εκείνος με ψύχραιμο τρόπο νίκησε τον Τερατσιάνο και έστειλε τους Λονδρέζους στον ποδοσφαιρικό παράδεισο (90’ 1-2).
