Χωρίς “ηρωικούς” πρόλογους, επειδή απλά η πολιτική προσωπικότητα του ανδρός δεν μας εμπνέει, θα συνιστούσαμε στον κ. Παπαπέτρο, τον σε αγωνιστικό οίστρο αίφνης περιελθόντα, παραμονή της Εργατικής Πρωτομαγιάς, να πάψει να (προ)καλεί ν’ ανακληθούν μνήμες.
Γιατί αν όντως η πόλη αυτή θυμηθεί, θα θυμηθεί και πως αυτός, που τώρα κόπτεται για τα εργατικά ιδεώδη, ήταν ο ίδιος που “έκαιγε” νομικά τα εργατικά επιχειρήματα, εκπροσωπώντας τους βιομηχάνους.
Εκείνο όμως που με τίποτα η πόλη και οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να θυμηθούν, όσο κι αν προσπαθήσουν, είναι η δική του παρουσία σε εργατικούς αγώνες κι εκδηλώσεις μνήμης, πριν αποφασίσει να διεκδικήσει ως υποψήφιος δήμαρχος τον θώκο αυτής της ιστορικής πράγματι πόλης, που την αντιστασιακή/αγωνιστική αίγλη της την οφείλει ΚΑΙ στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Βόλου.
Αν θυμηθεί αυτή η πόλη, αγαπητέ κύριε Παπαπέτρο, δυστυχώς θα πρέπει να περιμένει ακόμη πολύ για να τη διοικήσει όντως ένας δήμαρχος που δεν έχει το νου του διαρκώς στο “ψητό”. Το…άλλο “ψητό”, με “σουβλισμένες”, από την υποκρισία, δυστυχώς, τις εργατικές και αυτοδιοικητικές αξίες!!
Του ευχόμαστε “καλούς αγώνες”, όπου εκείνος θα κρίνει πως δεν θα εκτεθεί, εμφανιζόμενος πάλι με “προσωπείο” υποψήφιου αιρετού παρτιζάνου!
