Όχι μία, όχι δύο, όχι τρείς, αλλά τέσσερις προσφυγές της ομάδας Παπαπέτρου κατά ισάριθμων αποφάσεων της Δημοτικής Αρχής του Βόλο απορρίφθηκαν πανηγυρικά (ομόφωνα) και από την Επιτροπή του άρθρου 152, μετά και την αρχική τους απόρριψη από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, που ερχόμενες να προστεθούν στις δεκάδες άλλων που είχαν την ίδια τύχη επιβεβαιώνουν τον αρνητικό, και θλιβερό, στα όρια του τοξικού, τρόπο που έχουν επιλέξει τα μέλη της μειοψηφίας να ασκούν τα καθήκοντά τους.
Την περασμένη Παρασκευή απορρίφθηκαν οι προσφυγές για το θέμα του Ελικοδρομίου και του Ισαλου, ενώ σήμερα αυτές για την παραχώρηση του “Τσαλαπάτα” και του κτηρίου της πρώην ΔΟΥ στη Ν. Ιωνία, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, και βέβαια ο πολιτικός αυτός κατήφορος με μια βιομηχανία προσφυγών, μηνύσεων, αγωγών κλπ, αντί μιας σοβαρής και δημιουργικής κριτικής, με προτάσεις ουσίας, δεν έχει τελειωμό.
Αίσθηση, πάντως, προκαλεί το γεγονός ότι μπροστά στην αντί- Μπεική τους μανία, που τους σπρώχνει σε μνημειώδη, αλλεπάλληλα, πολιτικά ολισθήματα, τα μέλη της ομάδας Παπαπέτρου δεν φαίνεται να ανησυχούν για την αλγεινή εντύπωση που προκαλούν στην κοινή γνώμη, με τις αστοχίες που διαπράττουν και που υπογραμμίζονται από τις αποφάσεις των επισήμων θεσμικών ελεγκτικών οργάνων της Πολιτείας. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι αδυνατούν να το συνειδητοποιήσουν, αλλά ότι είναι ανεπαρκείς ακόμα και σαν αντιπολίτευση…
