Έχουν ξεσαλώσει τα στελέχη των κομματιδίων και των διαφόρων αποκομμάτων της Αριστεράς στον Βόλο για την φιλοξενία τριών ομάδων πόλο από το Ισραήλ, εκδίδοντας τις γνωστές αφόρητα κοινότυπες και βαρετές καταγγελίες τους, θεωρώντας προφανώς ότι έτσι επιτελούν το καθήκον τους προς την παγκόσμια επανάσταση στη… γη των κολασμένων, πριν οι ίδιοι πάνε για τις καλοκαιρινές βουτιές τους και τις γαστρονομικές απολαύσεις τους δίπλα στο κύμα…
Προσπαθούν απεγνωσμένα να “ επικοινωνήσουν” με μια κοινωνία που τους κοιτά απορημένα για το πόσο αποστασιοποιημένοι είναι από τις πραγματικές ανάγκες και τα ενδιαφέροντά της και οργίζεται για την προσπάθεια να καταστήσουν την γραφική και αναχρονιστική τους σκέψη σαν κυρίαρχη άποψη. Και απλώς θα γελούσαμε με τα γνωστά τους, έστω και τετριμμένα, τερτίπια αν δεν εγκυμονούσαν σοβαρές συνέπειες για τον τόπο μας.
Ξεπερνώντας, όσο είναι δυνατόν, τις “υλικές” απώλειες που πιθανώς να προκαλέσουν στον τουρισμό μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ας σταθούμε στον περίφημο δεθνισμό τους και την αλληλεγγύη των λαών. Αλήθεια νομίζουν αυτοί οι επαναστάτες του γλυκού νερού ότι οι νέοι αθλητές που βρίσκονται στην πόλη μας είναι παιδιά του Νετανιάχου και της κυβέρνησης του; ή πράκτορες της Μοσάντ; Κάποιοι, καλοπροαίρετοι ακόλουθοι, μπορεί να το πιστεύουν..
Οι εντολείς, όμως, σίγουρα όχι. Αυτοί ξέρουν ότι είναι παιδιά απλών ισραηλινών οικογενειών, ίσως και συγγενείς των άλλων νέων που εξολόθρευσε η αγαπημένη τους Χαμάς. Αλλά δεν τους βολεύει να το παραδεχτούν, γιατί αντίκειται στο συμφέρον τους. Που είναι το μπάχαλο και η μιζέρια, μέσω των οποίων αναζητούν την ύπαρξη τους, και όχι η ανάπτυξη και η προοπτική της χώρας και του Βόλου μας.
