Κατερίνα Γαργάλα: Η Εισήγηση στην Εκτελεστική Επιτροπή της Δημοκρατικής Ευθύνης

Η πρώτη σχέση της ελλην. Κοινωνίας με την ιδέα της Ευρωπαϊκής ένταξης ξεκίνησε κάτω από άλλες συνθήκες με τον Ελευθέριο Βενιζέλο εκφράσθηκε στην πρόσφατη ιστορική περίοδο με τον Κων/νο Καραμανλή, κατέληξε στο κόψιμο της κορδέλας της νομισματικής ένωσης από τον Κώστα Σημίτη και συγκρούσθηκε βάναυσα με το αλήστου μνήμης συριζαϊκό δημοψήφισμα.

Η Ευρωπαϊκή ιδέα όμως δεν είναι ιδέα στατική. Είναι όλα αυτά ποτ έχουμε επωφεληθεί και θα συνεχίσουμε ελπίζω να επωφελούμαστε. Στο σημείο αυτό τονίζω ως μια από τις πιο σημαντικές ωφέλειες, στον τομέα της Δικαιοσύνης που υπηρετώ εξ επαγγέλματος ως νομικός τη δυνατότητα προσφυγής στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια και τους συναφείς θεσμούς για τα ανθρώπινα και αστικά δικαιώματα.

Πολλοί Έλληνες πολίτες έχουν καταφύγει εκεί τα τελευταία χρόνια για τις υποθέσεις τους. Το μέλλον, λοιπόν, της Ελλάδας σχετίζεται άρρηκτα με το μέλλον της Ευρώπης. Η Ευρώπη σήμερα αμφισβητείται κι ένα αρνητικό της μέλλον σημαίνει μια αρνητική εξέλιξη και για την Ελλάδα.

Το πρόβλημα είναι πολιτικό και πρέπει να λυθεί για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε σε μια Ευρωπαϊκή κανονικότητα.

Η Ελληνική κοινωνία έχει τις δυνάμεις και τις προσωπικότητες και όλοι εμείς εδώ έχουμε την ΕΥΘΥΝΗ να τις αναζητήσουμε και να τις αναδείξουμε.

Η Ευρώπη είναι μια κοινότητα Ηθών και Αξιών και το διακύβευμα είναι η κατοχύρωσή τους. Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις θα κληθούν τελικά να δουλέψουν ώστε να καταστεί η Ευρώπη παγκόσμιο πρότυπο κοινωνικής δικαιοσύνης όπου θα κατοχυρώνεται το κοινωνικό κράτος, η ασφάλιση, η δημόσια υγεία.

ΠΡΟΤΕΙΝΩ, λοιπόν, να αποτελεί βασική αρχή της ιδρυτικής μας διακήρυξης ο υποχρεωτικός ευρωπαϊκός προσανατολισμός της ΔΗΜΕ ώστε α καταστεί μια δυνατή φιλοευρωπαϊκή πολιτική κίνηση που θα βοηθήσει προς την κατεύθυνση αυτήν τη χώρα.

Δύο λόγια για την Οικονομία – Ανάπτυξη

Στην Ελλάδα σήμερα επικρατεί πλήρης ασυνεννοησία γύρω από το νόημα τριών βασικών λέξεων: Μεταρρυθμίσεις – Ανάπτυξη – Σχέδιο. Στην περίοδο της Κρίσης όλοι έχουμε αποδεχτεί ότι η Χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο ανασυγκρότησης και Μεταρρυθμίσεις.

Όμως δεν αρκεί ένας νόμος για να προκύψει μια Μεταρρύθμιση. Περιμένουμε από κάθε κυβέρνηση να προωθήσει τον δικό της αναπτυξιακό νόμο. Ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι συγκροτούμε ένα σχέδιο ανασυγκρότησης.

Ο λόγος που δεν έχουμε εκπονήσει και εφαρμόσει ακόμα ένα Εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης είναι ότι τα πολιτικά κόμματα δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν τις συντεχνίες είτε γιατί υποκρύπτονται άνομα συμφέροντα, είτε γιατί υπάρχει ο φόβος της απώλειας ψήφων. Το πρώτο είναι παράνομο, το δεύτερο λάθος. Αυτό το απόστημα πρέπει να σπάσει.

Όσον αφορά τη σύγκρουση των δύο τάσεων για το αν η ΑΝΑΠΤΥΞΗ έρθει από τις ιδιωτικοποιήσεις ή από την δραστηριότητα του κράτους, η σύγχρονη οικονομία έχει λύσει το θέμα, προάγοντας την συνύπαρξη αλλά και τη συνεργασία του ιδιωτικού και του δημόσιου φορέα.

Κριτήριο για το αν μια πρωτοβουλία οδηγεί σε ανάπτυξη είναι αν θα δημιουργήσει πλούτο. Αν μια χρηματοδότηση δημιουργεί καινούριο χρήμα είναι αναπτυξιακή, αν απλά ξοδεύτηκε με πρόσκαιρα και πενιχρά οφέλη τότε δεν είναι.

Όσοι καθημερινά αποτελούμε το παραγωγικό δυναμικό, μπορούμε να συνεισφέρουμε με την πολιτική μας ενεργοποίηση με την ΔΗΜ.Ε. προς αυτή την κατεύθυνση και να προσελκύσουμε κι άλλους άξιους παραγωγικούς συνέλληνες-ίδες να εστιάσουν στον ίδιο στόχο.

Θα μου επιτρέψετε να σταθώ για λίγο στις έννοιες Κράτος – Θεσμοί – Πολιτικό σύστημα

Η Ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία περίκλειστη & περιτοιχισμένη στον μικρό της κόσμο άρα διακατέχεται από μια συρρικνωτική λογική. Η Ελληνική κοινωνία πρέπει άμεσα για να αντιμετωπίσει το μέλλον της να εγκαταλείψει την συνείδηση του «οικισμού» και να ανοιχτεί στον κόσμο.

Η χώρα με αυτές τις παθογενείς λογικές καταστρέφεται και αν δεν δουλέψουμε όλοι εμείς μαζί – έχουμε την ΕΥΘΥΝΗ να το πράξουμε – δεν θα μας σώσουν ούτε τα ξανθά γένη, ούτε τα Νεφελίμ, ούτε ο Σώρρας, ούτε ο «από μηχανής θεός». Τα υπάρχοντα κόμματα αρνούνται να υπερβούν τις μικροπολιτικές τους περιχαρακώσεις ώστε να ξεκινήσει κάτι «υγιές» από μηδενική βάση. Αυτό το πολιτικό κενό ερχόμαστε να συμπληρώσουμε εμείς όλοι που είμαστε σήμερα εδώ.

Είναι απαραίτητη λοιπόν η γέννηση ενός προοδευτικού μεταρρυθμιστικού κέντρου που θα δώσει την αναγκαία ιδεολογική και πολιτική προώθηση για να γίνει το ΑΛΜΑ. Οι σημερινές κεντρώες δυνάμεις ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καιρών και είναι έρμαια στην καθημερινή μικροπολιτική ίντριγκα.

Οφείλουμε να διαμορφώσουμε πολιτικό στίγμα και να προσελκύσουμε ψηφοφόρους μέσα από την ολική τοποθέτησή μας απέναντι στα σύγχρονα προβλήματα υιοθετώντας ένα σύγχρονο μεταρρυθμιστικό αντιλαϊκίστικο πρόγραμμα και όχι να κερδίσουμε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους άλλων παλαιών ή μη κομμάτων με πλάνες και αυταπάτες όπως έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να αποτελέσουμε μια σοβαρή πολιτική προοδευτική δύναμη.

Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στη σκιά του παλαιού εαυτού του.

Το ΠΟΤΑΜΙ εγκλωβισμένο στις αντιλήψεις όπως αυτές εκφράζονται αρχηγικά.

Οι προσπάθειες όλες στο να κολλήσουν σπασμένα πολιτικά κομμάτια σε επίπεδο κορυφής.

Η ΔΗΜ.Ε. που επιθυμεί πραγματικά να εκφραστεί πολιτικά με στόχο τον εκσυγχρονισμό της χώρας οφείλει να συμπληρώσει το πολιτικό κενό με τη δημιουργία μιας ισχυρής κεντρώας πολιτικής δύναμης.

Να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση και αναγέννηση της χώρας, σπάζοντας τα ταμπού της αρχηγοκεντρικής αντίληψης του κόμματος, υιοθετώντας μια μεταρρυθμιστική ατζέντα που θα στηρίζεται στο τρίπτυχο:

Η ΔΗΜ.Ε. πρέπει να κινηθεί σ’ αυτές τις ράγες.

Τέλος, θα κλείσω την ΕΙΣΗΓΗΣΗ μου λέγοντας ότι με τρομάζει η ιδέα ότι μέχρι τώρα δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας και είμαστε επιρρεπείς στο ψέμα και τις ψευδαισθήσεις.

Ανήκουμε όμως σ’ ένα παγκόσμιο χώρο και σε ένα Ευρωπαϊκό γήπεδο και δεν μας ταιριάζει η Εθνική Μοναξιά!

Για να αντιμετωπίσουμε την ΕΘΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ πρέπει να έρθουμε αντιμέτωποι με τα θέματα Εθνικής αυτογνωσίας απαλλαγμένοι από την συνωμοσιολογική προσέγγιση της Ιστορίας και των γεγονότων που κυριαρχεί στον τόπο μας σήμερα.

Η δημιουργική ενασχόληση με την πατρίδα επιβάλλεται για τον καθένα από εμάς και οφείλει να έχει προοδευτικό περιεχόμενα. Η ευθύνη όλων μας, που έχουμε έρθει από όλη την Ελλάδα εδώ σήμερα, που ξεκινάμε αυτό το μεγάλο ταξίδι με κοινό όραμα είναι ΕΥΘΥΝΗπρωτίστως ΔΙΑΓΕΝΕΑΚΗ. Οφείλουμε να αγωνιστούμε για τις επόμενες γενιές.

Είναι πατριωτική ευθύνη. Είναι δημοκρατική ΕΥΘΥΝΗ. Και όπως είπε & ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα πριν από λίγε μέρες: «Ο πιο σημαντικός τίτλος είναι αυτός του πολίτη»

Η ΔΗΜ.Ε. ξεκινάει από τη βάση, από τους πολίτες, από όλους εμάς & όχι από την κορυφή.

Είμαι παρούσα σ’ αυτήν την προσπάθεια, σ’ αυτό το ταξίδι, σ’ αυτή την εθνική συστράτευση των δημοκρατικών παραγωγικών πολιτών και νιώθω ακέραιη την ΕΥΘΥΝΗ με την έννοια που της απέδωσε ο Ν.Καζατζάκης.